زنده ام هنوز

روزگار اگر روزگار ماست هیچ احوالی از حال من نپرس ... نه زنگی بزن نه خطی بنویس ... نه نامه ای بفرست ... زندانی نیستم ... بیمارستان نیستم ... خانه نشین و خاموش نیستم ... پس زنده ام هنوز! ... حالا برو ... می خواهم بخوابم ... می خواهم به خوبی های همین شب و روز همیشه بیندیشم ... ما زنده ایم هنوز ... صبح ها خسته از خواب بر می خیزیم ... شب ها خسته به خانه بر می گردیم ... کسی به ما نمی گوید دست و رویت را کجا شسته ای ... کسی به ما نمی گوید اسمت چیست ... کسی از ما نمی پرسد شماره ی کفش همسا یه ات چند است ... اصلآ چرا زنده ای هنوز! ... کسی کاری به کلمات مخفی ما ندارد ... ما خوشبختیم دوست من ... حالا برو ... می خواهم بخوابم ... فقط بخوابم!1

فرشید جوانبخش